Sporen van een jaguar
10 okt. 2016
🇧🇷
vanuit Brazilië
Na het paardrijden bleek dat het inmiddels flink warm was geworden tot bijna 39 graden. De volgende "excursie" piranha vissen werd daarom naar een uurtje later verplaatst naar16:30zodat het is koeler zou zijn. Tot die tijd konden we bijkomen in de hangmatten en zwembad.
Het piranha vissen deden we in de buurt van de fazenda. Met behulp van een stukje koeienvlees aan een haakje gingen wij aan de slag. Vrijwel direct nadat het stukje vlees in het water belande werd
er hevig aan de lijn getrokken. Ook verzamelde enkele kaaimannen zich in de buurt van het stukje vlees in de hoop mijn eventuele vangst te kunnen scoren. Helaas trok ik steeds op het verkeerde
moment aan de hengel en was mijn stukje vlees na een paar keer trekken helemaal verdwenen. Nadat ik dit met 5 stukjes vlees had geprobeerd, bevangen door de nog steeds aanwezige hitte, ben ik maar
gestopt met vissen en ben ik gaan kijken hoe het reisgenoten wel lukte een piranha uit het water te halen.
Na het avondeten zijn we met Pablo, de paardengids, een avondwandeling gaan maken. Onder een prachtige sterrenhemel zagen we tal van insecten, verschrikte vogels, oplichtende ogen van kaaimannen en
een groep capibara's. De laatste avond in de Pantanal werd afgesloten bij een kampvuur bij de fazenda.
Voordat we de volgende dag naar Campo Grande vertrokken stond stond er nog een wandeling door de jungle gepland. Na 20 min. rijden stopten wij om met de wandeling te starten. Op het zandpad waren
verse zandsporen van een jaguar zichtbaar. Zouden wij hem dan toch zien? Gids Marcello, een type die in de jungle geboren lijkt te zijn, maande de groep tot stilte zodat hij goed kon luisteren waar
eventueel dieren gespot konden worden. Nog nooit was de groep zo stil geweest wat ongetwijfeld met de kans op het zien van een jaguar te maken had. Toen we wat verder de jungle inliepen en de
sporen van de jaguar leken te volgen stond Marcello opeens stil en wees naar rechts. Ik zag een gestreepte staart. Helaas was die niet van een jaguar maar een neusbeer. Op zich is een neusbeer ook
best leuk om te zien ware het niet dat bij de Iguazu watervallen er tientallen rondliepen en via toeristen aan eten probeerden te komen.
Na de neusbeer zag Marcello verse apenpoep op het pas in de jungle liggen. Even later waren er brulapen te zien. Door het maken speciale lage geluiden kon Marcello ervoor zorgen dat het alfa
mannetje zich bedreigd voelde is zijn territorium en nog veel hardere lage geluiden begon te maken. Dit herhaalde zich een aantal keren waarbij het alfa mannetje ons bedreigend aanstaarde hoog
vanuit de bomen. Erg bijzonder om te zien en geweldig om mee te maken hoe goed de gids de jungle kan lezen, voelen en horen.
Helaas zijn we geen jaguar tegengekomen maar hadden we toch een gave 3 dagen gehad in de Pantanal.Om 13 uurvertrokken we met de fourwheeldrive naar de bus in de bewoonde wereld die ons naar Campo
Grande zou brengen.
Reacties
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!