bossenga.reismee.nl

Wandelexcursie Ponta Negra

In de ochtend werden we opgehaald door onze Braziliaanse wandelgids Philippe. Met een minibusje arriveerden wij na een half uur rijden in Vila Oratorio, het startpunt van de wandeling, die de eerste dag Ponta Negra als eindbestemming zou hebben.

De wandeling van de eerste dag duurde effectief ongeveer 3 uur. Vanaf verschillende klimmetjes hadden we prachtige uitzichten over de blauwe zee en de prachtige verlaten stranden. Regelmatig kregen wij de mogelijkheid om na een stuk te hebben gelopen een duik te nemen in de zee om even weer te kunnen afkoelen. Vanwege het warme weer en de steile paden was het flink zweten. Onderweg kregen we ook de mogelijkheid om te zwemmen bij een waterval. Ook dat was heerlijk afkoelen.

Rond een uur of 17 arriveerden we in Ponta Negra. Ponta Negra is een klein dorp dat alleen via de zee of het wandelpad te bereiken is en nog niet is aangesloten op het elektriciteitsnet. De tijd lijkt hier dan ook te hebben stilgestaan. Veel primitieve huisjes bij het strand waar voornamelijk vissers wonen. Voor de kinderen is er weinig anders te doen dan voetballen op het strand. Prachtig om die rust van zo'n dorp te ervaren.

Na wat gedronken te hebben in een primitief opgebouwd restaurantje aan het strand werden wij door Phillipe naar onze chalets gebracht die tegen de berg op lagen. De chalets bleken behoorlijk luxe te zijn, zeker als je ze vergelijkt met de andere huisjes in het dorp. Elke chalet beschikte over een veranda met hangmat en een prima badkamer. Na ons te hebben geïnstalleerd in de verschillende chalets gingen we weer bergje af naar hetzelfde restaurantje aan het strand. We aten daar heerlijke klaargemaakte vis wat zeker na zo'n wandeling smullen was. Ook ontbrak het niet aan caiparinha.Philippe legde ons uit hoe moeilijk de politieke situatie is in Brazilië en hoe groot de invloed van corruptie is. De grote autobedrijven zouden er bijvoorbeeld voor zorgen dat er geen treinverbindingen worden aangelegd.

De volgende ochtend stond er om 7:30 bij de chalets een ontbijt klaar. Omringt door de jungle en vele colibries genoten wij van dit heerlijke ontbijt. Vandaag stond een zwaardere wandeling van zeker 6 uur te wachten. Dat de wandeling zwaarder was bleek al snel toen de eerste reisgenoot binnen 10 minuten uitgleed. Het had die nacht flink geregend waardoor de stenen en grond van het vaak dalende en stijgende wandelpad erg glad waren. Het verschil in wandeltempo binnen de groep werd door de moeilijkere omstandigheden ook flink groter en er moest regelmatig op elkaar worden gewacht. Na twee uur lopen in de inmiddels behoorlijke hitte ging Philippe zich zorgen maken. In dit tempo zouden wij niet op tijd terug zijn in Ponte Negra. Vandaag zouden wij naar de waterval Cachoeira do Saco Bravo lopen en via hetzelfde pad weer terugkeren naar Ponte Negra. Om 16 uur zouden wij in Ponte Negra met een speedboot worden opgehaald om weer in Vila Oratorio te worden afgezet. Met dit tempo zouden wij later dan 16 uur arriveren. Twee reisgenoten besloten met een extra gids terug te gaan naar Ponta Negra omdat zij de omstandigheden te zwaar vonden in combinatie met lichamelijke ongemakken. Het tempo ging daarna iets omhoog en ik arriveerde samen met een reisgenote omstreeks 12 uur bij de prachtige waterval. De waterval bestond uit twee delen. Een deel van het water stroomde in een bassin in de rosten zo'n 15 meter boven de zee waarna het water de zee in stroomde. Toen de groep na 40 minuten arriveerde zijn we in dit bassin gaan zwemmen zodat wij eindelijk konden afkoelen.

Ook de terugweg was niet gemakkelijk. Inmiddels was het flink warmer geworden en moest iedereen gigantisch zweten toen we opnieuw over de twee bergen moesten wandelen. Helaas had iedereen te weinig water meegenomen waardoor een aantal noodgedwongen water moesten drinken van een watervalletje die we onderweg tegenkwamen. Het wandelpad was volledig in onbewoond gebied en er was dus geen water te koop. Om die reden moest wij ook zelf voor een lunch zorgen. Vanwege het watertekort kreeg ik mijn te droge crackers onderweg niet weg en moest ik het restant in poedervorm uitblazen.

Om iets na 16 uur waren wij allen weer terug in Ponta Negra. Een aantal waren behoorlijk kapot. Na een liter water te hebben gedronken en te hebben gedoucht vertrokken we richting de speedboot. De speedboot bracht ons in een half uur over zee met de redelijk hoge golven weer naar het startpunt van de wandeling. Daarna zouden wij met een bus weer naar Paraty terugkeren. Helaas was een gedeelte van de groep met een auto bij de verkeerde bushalte afgezet waardoor er enige paniek ontstond bij Philippe en de groep. Wij wisten op dat moment niet waar ze waren. Philippe rende als een gek met blote voeten naar de andere bushalte maar dat daar bleken de reisgenoten niet te staan. De volgende bus zou pas 1,5 uur later arriveren en het was inmiddels al 18 uur terwijl iedereen redelijk brak was en nog geen eten had gehad. Als het aan Philippe had gelegen hadden we een bus later genomen. Gelukkig besloot de groep toch in de bus te stappen zonder de andere reisgenoten. Tot grote vreugde bleken de andere reisgenoten bij een bushalte later te staan zodat wij weer compleet waren.

Na een busrit van 45 minuten zonder zitplaats en vele stops arriveerden wij iets na 19 uur in Paraty. In het hotel werden wij met een warm applaus verwelkomd door de reisgenoten die niet mee waren met de wandeling. Daarna werd de verjaardag van de reisbegeleidster Rachel gevierd met een taart met kaarsjes en werd en werd er voor haar gezongen. De zware wandeling was snel vergeten. Philippe, die ons weer naar het hotel had gebracht, en een stukje taart mee ging eten, vertelde Rachel wel dat hij deze wandeling nooit meer zou vergeten.....

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!