Vanochtend vertrokken wij al om 7 uur met de bus voor de eerste excursie. Op het programma stonden de tunnelstelsels van Cu Chi en de Grote Tempel van Cao Dai. De duizenden motorfietsen die je vanuit de bus voorbij ziet komen blijven indrukwekkend. Gisteren dacht ik er al veel te zien maar vandaag zag ik zelfs lange files van alleen maar motortjes. Ho Chi Minhstad telt dan ook naast zijn 12 miljoen inwoners ongeveer 4 miljoen motorfietsen. Na twee uur rijden komen wij aan in Ci Chi. Het tunnelstelsel dat wij daar te zien kregen speelde een sleutelrol bij het verslaan van de Amerikanen tijdens de Vietnam oorlog. Het stelsel bestaat uit meerdere lagen die verschillende ruimtes met elkaar verbinden en is wel 200 kilometer lang. De ingangen waren goed verborgen en vaak zo smal dat daar alleen een Vietnamees in past. Toch bijzonder dat je met een tunnelvisie het machtige leger van de wereld kan verslaan. Naast de tunnels kregen wij ook verschillende boobytraps te zien die ook gebruikt werden tegen de Amerikanen. Vol enthousiasme vertelde onze gids (Hay) waarom een boobytrap met pennen, die bedoeld is om je te doorboren met pennen bij het open doen van een deur, uit twee delen bestond. De twee delen zijn met een scharnier verbonden zodat als de Amerikaanse soldaat het bovenste gedeelte zou tegenhouden hij in ieder geval geen kinderen meer zou kunnen krijgen door het onderste gedeelte met de pennen. Hay vertelde dit al lachend maar de frustratie over de Vietnamoorlog en de trots van zijn land waren duidelijk van zijn gezicht af te lezen. Na zelf nog 25 meter door een stuk tunnel te hebben mogen kruipen zijn we met de bus naar de Grote Tempel van de Cao Dai gereden. Cao Dai is een Vietnamese religie die alle 'goede' zaken van het Boeddhisme, katholicisme, taoïsme, confucianisme en de islam zou bevatten. Bij het uitdoen van mijn schoenen zag ik opeens een reisgenoot van de Tibet/Nepal reis. Was de wereld tijdens mijn vlucht van gisteren nog zo groot vandaag bleek die toch weer klein te zijn. In de Grote Tempel hebben we een mis bijgewoond waarbij veel werd gezongen. Opvallend waren de kleuren van de gewaden. De gele, blauwe en rode gewaden staan symbool voor de verschillende religies waaruit de Cao Dai is ontstaan. De tempel zelf gaf mij weer een Efteling gevoel zoals ik dat ook in Miskou had; een hoop kitsch. Zojuist hebben we een heerlijke lunch gehad met natuurlijk weer loempia's maar ook vele andere gerechten. Met de bus zijn we nu weer onderweg naar Ho Chi Minhstad waar wij met de bus ook nog een rondtoer gaan doen lang de belangrijkste gebouwen. De conclusie van vandaag is in ieder geval dat een tunnelvisie niet altijd nadelig is en dat je van verschillende religies een vlaflip kan maken die goed kan smaken.