Vanuit een hotelkamer op de bovenste etage zag ik het licht worden in Hanoi. Omdat we na de nachttrein al voor 6 uur in de ochtend arriveerden in het hotel, waren de kamers nog niet gereed. Voor onze groep waren er gelukkig wel enkele kamer beschikbaar waar kon worden gedoucht en je een beetje wakker konden worden na en toch iets minder comfortabele nacht te hebben gehad. Voor vandaag stond eigenlijk een city tour door Hanoi op het programma. Een paar dagen eerder had ik samen met enkele andere reisgenoten besloten van dit programma af te wijken en naar Halongbaai te gaan. Halongbaai is met zijn karstlandschap in een baai één van de hoogtepunten van Vietnam. Veel mensen die in Vietnam zijn geweest zeggen dan ook dat je Vietnam pas hebt gezien als je Halongbaai hebt gezien. Vanwege de reisafstand van meer dan 3 uur met een bus zat dit niet in de reis. Gelukkig heeft onze gids toch een excursie kunnen regelen. Met een minibus vertrok ik na de lunch met 9 reisgenoten naar Halongbaai. In de busrit was gezellig en ik kon ook nog af en toe mijn ogen dicht doen om nog wat bij te slapen. Bij de aankomst in Halong werd direct duidelijk waarom deze baai zo mooi wordt gevonden. De prachtige vele karsteinlandjes in de baai, die omringt wordt door de contouren van het karstlandschap, maakt het tot een zeer bijzonder plaatje. Met een vrij grote boot, die alleen voor onze groep was gereserveerd, werd een rondvaart gemaakt over de baai langs de eilandjes. Daarbij werd ook een grot bezocht op één van de eilandjes. Hoewel de grot erg mooi was maakte een meters lange cobra, die het weggetje naar de ingang van de grot overstak, nog meer indruk. Op een rustige plaats in de baai, met een fenomenaal uitzicht, ging de boot voor anker zodat er gezwommen kon worden. Omdat het erg warm was was dit erg verkoelend en was het heerlijk om op het dek in de zon te kunnen opdrogen. Na de vele geluiden in de nachttrein en de drukte in Hanoi was het hier een oase van rust. Na 4 uur op de boot te hebben gezeten zette ik weer voet aan wal en vertrok de minibus weer naar Hanoi. In Hanoi hebben we samen in een restaurant in de buurt van het hotel gegeten. De drukte in de smalle straten, waar langs zowel de inwoners als de vele toeristen op veel te kleine plastic stoelen zaten te eten en te drinken, maakt de sfeer in Hanoi uniek en anders dan in Saigon. Na het eten heb ik zelf met de groep ook langs de straat op deze kleine stoelen een biertje gedronken. Een unieke ervaring om zo dicht op de straat en laag bij de grond de drukte van Hanoi te ervaren. De dag eindigde in een café in Hanoi. De gids, die wij op straat waren tegengekomen, had ons hiermee naar toe genomen. Voor ons allen had hij een drankje besteld en wel B52. Het was juist deze bommenwerper die in Vietnam zoveel slachtoffers heeft gemaakt. Nadat de vlammen in mijn B52 waren gedoofd en ik de inhoud van mijn glas had opgedronken ging ook mijn (waak)vlam uit. De nachttrein en de lange dag hadden hun tol geëist. Net op het moment dat ik naar het hotel terug wilde gaan kwam een agent het café binnen. De agent was nog niet binnen of de muziek ging uit en iedereen werd gesommeerd zonder duidelijke reden het café te verlaten net als bij de cafés in de rest van de straat. Het was een vreemde ervaring en maakte duidelijk hoe anders het politieke systeem is in Vietnam. Een systeem waar de Amerikanen met hun B52 bommenwerpers zo bang voor waren. .