Zoutvlakkte (Uyuni)
08 okt. 2014
🇧🇴
vanuit Bolivia
Vanuit La Paz stond een een lange busreis te wachten naar Uyuni. Uyuni is de plaats waar vandaan de zoutvlakte kan worden bezocht. In plaats van rustig ontbijten werd het een ontbijtpakket in de bus zodat weom 5 uural konden vertrekken. De dag ervoor hadden we na de Death Road al wat boodschappen gekocht voor onderweg. Gedurende de 13 uur durende busreis zouden wij namelijk niet kunnen lunchen in een eetgelegenheid omdat het gebied nauwelijks wordt bewoond.
De route naar Uyuni bleek prachtig te zijn. Een landschap van kale en droge heuvels en af en toe een klein verlaten dorpje typeerde de weg naar Uyuni. Op de weg waren nauwelijks andere auto's te
bespeuren. Wederom zagen we weer vele lama's en alpaca's. Bijzonder was de lunch stop in het dorpje Oruro ergens in de middle of knowhere. Op het dorpsplein gingen we de bij de een dag eerder
gekochte broodjes eten. De tijd in het dorpje bleek stil te hebben gestaan. Kinderen demonstreerden vol trots de kunst van het spelen met hun tol of kwamen van school met een klein voedselpakket
met veelal een aantal aardappels. Het rommelige plein was ook het decors een kudde schapen dat overstak en ouders die op afstand de kinderen observeerden die door een aantal toeristen uit een een
luxe toeringcar werden vermaakt.
Toen we 's avonds in Uyuni arriveerden bleken er in het hotel overheerlijke pizza's te worden gemaakt. Het was duidelijk dat het hotel niet werd beheerd door een Peruviaan maar met een Peruviaanse
getrouwde Amerikaan. Het bestellen, betalen en opdienen verliep voor de verandering eens snel en efficiënt.
's Avonds zijn we in het stadje cocktails gaan drinken en hebben we een feestelijke verkiezingsbijeenkomst ergens op een plein bijgewoond. Het had niet veel gescheeld of wij hadden in een soort
polonaise meegelopen die was ontstaan door traditionale Peruviaanse opzwepende muziek.
De avond eindigde erg gezellig met een maar spelletjes pesten onder het genot van cocktails in iets wat foute mokken. Helaas was ik weer eens de verliezer van avond.
De volgende dag vertrokken weom 10 uurin een aantal fourwheeldrives naar de zoutvlakte. In de wagen konden we eigen muziek afspelen wat ervoor zorgde dat we onder het genot van de foute muziek uit
de jaren 90 of de kale vlakte scheurden. De vlakte werd steeds witter en witter totdat we in een soort woestijn van zout waren terechtgekomen. In alle richtingen was alleen nog maar een witte
vlakte te zien in een soort honingraat vorm zoals je dat bij droge klei grond ook ziet.
De eerste stop in de zoutvlakte was op een kaktus eiland. Dit is een rotseiland met vele cactussen midden in de zoutvlakte. Vanaf het hoogste punt was er een prachtig uitzicht over de gigantische
zoutvlakte waarvan de zoutlaag sons wel 120 m dik is.
Na cactus eiland reden we naar een vlak gebied van de zoutvlakte waar we de bijzonderre foto's konden maken vanwege het optische spel van het perspectief op de zoutvlakte.
Na de zoutvlakte zagen we de zon ondergaan op een terrein van tientallen vergaande stoomlocomotieven. In combinatie met het landschap leverde dit prachtige plaatjes op.
Deze prachtige dag werd afgesloten in een van de vele Italiaanse restaurantjes van Uyuni en in de plaatselijke cocktail bar.
Reacties
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!