De zilvermijn (Potosi)
10 okt. 2014
🇧🇴
vanuit Bolivia
Vanuit Uyuni vertrokken we naar Potosi. Potosi is voornamelijk bekend vanwege de zilvermijn die Spanjaarden gedurende 300 jaar veel geld heeft opgeleverd. In de mijnen van Potosi zijn honderdduizenden inca's opgekomen, die door de Spanjaarden werden misbruikt om het zilver uit de mijnen te krijgen. Naast de mijnen is Potosi ook bekend om zijn prachtige koloniale gebouw en en het feit dat het met 4080 meter de hoogst gelegen plaatst ter wereld is met meer dan 100 duizend inwoners. Het is zelfs hoger dan Lhasa in Tibet. Ooit was het met de vele kerken één van de rijkste en grootse steden van Zuid-Amerika. De extreme daling van de zilverprijs in de 19de eeuw was voor de economie Potosi de genadeslag.
Na een snelle lunch in het centrum had onze gids een excursie in een van de mijnen van Potosi geregeld. Hoewel de glorietijden van de mijnen van Potosi dus al lang voorbij zijn worden ze nog wel
steeds gebruikt en werken er nog vele mijnwerkers. Voordat we de mijnen in gingen was het de bedoeling om, zoals dat blijkbaar hoort, iets te kopen voor de mijnwerkers. Hierbij is het gebruikelijk
om coca bladeren te kopen waarop ze kunnen kauwen. Voordat we de coca bladeren gingen kopen hadden wij ons al in kleding gehesen. De gids voor de excursie was zelf een oud mijnwerker en had
besloten niet net als zijn vader op 40 jarige leeftijd te willen overlijden als gevolg van de gevaarlijke stoffen in de mijnen. De gewoonte om steeds op coca bladeren te kauwen had hij blijkbaar
wel overgehouden uit zijn vorige leven. Ik vond het nogal een vreemd idee dat we de mijnwerkers coca bladeren gingen voeren. Het deed mij denken aan een dierentuin.
Toen we op de heuvel arriveerden waar de mijnen liggen daalden we in een smalle opening af via een houten trap. Gedurende twee uur doken wij steeds dieper in de akelige nauwe gangen met
verschillende moeilijke openingen tussen verschillende verdiepingen. Het werd al snel duidelijk dat je voor een bezoek aan deze mijn niet claustrofobisch moest zijn ingesteld. In de mijn bezochten
we verschillende beelden waar de mijnwerkers coca bladeren kunnen offeren voor mama aarde (pachamama). Dit is de belangrijkste godheid van de inheemse bevolking van de Andes. Naast de coca bladeren
werden ook brandende sigaretten in de mond van het beeld gestopt en 96% alcohol over verschillende delen van het beeld geschonken waaronder een zijn enorme penis dat voor de vruchtbaarheid zou
staan. De gids nam naast wat coca bladeren zelf ook nog wat van de alcohol in. Na dit ritueel moesten we de lampen op onze helmen even uit doen. Zelden had ik het zo donker gezien met mijn ogen
open.
Het was een hele oplichting om na 2 uur weer daglicht te kunnen zien en frisse licht krijgen. De twee uur in een mijn op 4300 meter was zeker geen pretje en je gaat je eigen werk dan nog meer
waarderen. Het is niet voor te stellen dat de inca's wel 3 maanden achtereenvolgens in deze mijnen verbleven.
In Potosi zijn we met een kleinere groep gaan eten een een goed restaurant. Vanwege de presidentsverkiezingen van de volgende dag bleken er echter geen alcoholische dranken geschonken en verkocht
te mogen worden. Het werd daardoor een avond zonder een biertje bij het eten en zonder cocktails. De enige alcohol die werd verkocht was voor de pachamama. Moeder aarde mocht blijkbaar niet stemmen
in Bolivia.
Reacties
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!