Arequipa

Vanuit Nazca vertrokken we om 14 uur met een luxe dubbeldekker naar Arequipa. 's Ochtends had ik een excursie naar inca mummies overgeslagen om een beetje te kunnen relaxen aan het zwembad van het hotel. Na een lange busrit zonder stop arriveerden we om 1 uur 's nachts in Arequipa bij een busstation. Niet lang daarna werden we met een andere bus naar het hotel gebracht en ben ik vrijwel direct gaan slapen. De volgende dag ben ik vrij vroeg opgestaan en kon ik vanaf het dakterras genieten van een prachtig uitzicht op besneeuwdé toppen van de 3 vulkanen in de omgeving waarvan de hoogte meer dan 6000 m hoog is. De het ontbijt in de stad zijn we met de groep de stad gaan verkennen. Arequipa bleek een totaal andere stad te zijn als Lima en Nazca. Het is de derde stad van Peru en de mensen lijken veel vrolijker en welvarender te zijn. De stad is erg sfeervol en heeft veel mooie koloniale gebouwen. Na eerst het centrale plein (Plaza de Armas) te hebben bewonderd zijn we naar het bekende klooster gegaan (Santa Catalina) van Arequipa. Dit klooster bleek een dorp op zich te zijn met eigen straatjes die vernoemd zijn naar Spaanse steden omdat er veel Spaanse vrouwen maar dit klooster gingen. Later zijn we naar een museum gegaan waar het mooie inca meisje Juanita is te bewonderen. Juanita is in de inca tijd geofferd en is in zeer goede staat in 1995 teruggevonden door het smelten van ijs vanwege een vulkaanuitbarsting. s' Avonds heb ik in een goed restaurant genoten van mijn eerste cavia die in Peru veelvuldig op de menukaart staat. De cavia bleek te smaken naar kip. Hoewel de cavia ook met de kop kom worden opgediend had ik deze toch maar zonder kop besteld. De avond eindigde in een van de vele kroegen in het levendige Arequipa.

De Nazcalijnen

We vertrokken om 8:30 uit Huacachina naar een hotel in Nazca. Nazca is bekend om de Nazcalijnen. De Nazcalijnen bestaan uit tientallen figuren van dieren, honderden geometrische vormen en duizenden lijnen en lijnenspellen die door de Nazca indianen in het zand van de pampa's zijn getekend met een diepte van ongeveer 30 cm. De tekeningen zijn tussen 200 en 600 NC gemaakt en zijn soms tot wel 300 meter lang. Door het feit dat het bijna nooit waait en er zeer weinig wind is zijn deze tekeningen behouden gebleven. De functie van de tekeningen is nog steeds niet helemaal opgehelderd. Veel Peruvianen geloven dat het bedoeld was om ervoor te zorgen dat de goden zorgden voor regen. Direct nadat we waren aangekomen in het hotel vertrokken we naar het vliegveld. Vanuit een zespersoons Sesna konden we gedurende een uur de vele tekeningen vanuit de lucht aanschouwen. Gelukkig zijn de veiligheidheidsmaatregelen sinds enige tijd een stuk strenger geworden. In het verleden zijn er verschillende vliegtuigjes geweest die zelf voor extra "lijnen" en kraters in het landschap hebben gezorgd. Het uitzicht vanuit het vliegtuig was prachtig en gelukkig bleef mijn maag het vliegen ook redelijk leuk vinden. Dat gold niet voor twee reisgenoten die na een paar minuten vliegen de ogen al dicht hadden en een uiteindelijk moest overgeven. Bij terugkomst in het hotel konden we verkoeling vinden in het aanwezige zwembad. 's Avonds konden we "genieten" van een in de grond met hete stenen gekookte maaltijd van o.a. vlees, maïskolven, bonen en verschillende soorten aardappels zoals de Inca's dat 1000 jaar geleden al deden. Het eten werd volgens een bepaald ritueel uit de grond gehaald waarna wij het als buffet konden opscheppen. Het lekkerste van de maaltijd bleek een traditionele drank te zijn dat deed denken aan koude fruitige wijn. De avond werd afgesloten met de eerste spelletjes Skip-Bo. Helaas bleken de goden mij niet goed gezind te zijn. Morgen ook maar een tekening maken in een pampa....

Huacachina

De wekker ging al om 3 uur. Gelukkig maar dat ik nog niet helemaal gewend was aan deze tijdzone anders was dit een zware opgave geweest. Iets over 4 uur vertrokken we naar Pisco om vanuit daar de Ballestaseeilanden te bezoeken. Na drie uur rijden kwamen we aan in Pisco waar we in een grote speedboot stapten om naar de eilanden gebracht te worden die ook wel "little Galapagos" worden genoemd. Hoewel ik nog nooit de Galapagos eilanden heb bezocht leek deze vergelijking helemaal te kloppen. Waar we onderweg al dolfijnen tegenkwamen waren de eilanden een paradijs voor ontelbare vogels en zeeleeuwen. De rotsen zaten vol met zeeleeuwen, pelikanen, pinguïns en vele andere vogels. Het was een adembenemende ervaring om door dit natuurlijke paradijs te varen. Nog nooit had ik zo'n prachtig schouwspel meegemaakt. Na 2 uur zetten wij weer voet aan wal en vertrokken we naar Huacachina. Het hotel had uitzicht op een lagune. Na daar eerst een duik in het zwembad te hebben genomen werden in een buggy door een landschap van prachtig gevormde zandduinen vervoerd dat doet denken aan de Sahara. Naast het geweldige uitzicht kan geen pretpark attractie deze rit evenaren. Met grote snelheden reden we over de vele hellingen en werden er scherpe bochten gemaakt. Het zorgde bij ons allen voor een enorme lachkick. Echt geweldig. Op twee plaatsen werden afgezet om te gaan sandboarden. Je kon zowel plat op de buik als staande op de plank van de zandduin glijden. Wederom een bijzondere ervaring. De excursie werd afgesloten met een prachtige zonsondergang die deed denken aan de zonsondergang in Wadi Rum (Jordanië).

Lima

Aangekomen op Schiphol bij de incheck balies werd ik al snel herkend door een reisgenoot. Hij stond al te wachten samen met 2 andere reisgenoten. Niet veel later was de groep compleet en konden we inchecken. We vlogen met Air Europe naar Lima met een tussenstop in Madrid. Het comfort van Air Europe was wel een beetje wennen als je Singapore Airlines gewend bent. Geen warme doekjes, minder ruimte en het eten was ook minder. Daar kwam nog eens bij dat ik een uur voor de landing een vol bekertje hete koffie omstootte waardoor mijn broek en mijn zitplaats doordrenkt waren van de koffie. De stewardess zag het gebeuren maar van enkele hulp was geen sprake; zelfs geen nieuwe koffie. Omstreeks 5 uur 's ochtends lande het vliegtuig in Lima waar onze gids Andy ons opwachtte. Twee uur later zaten wij in het hotel in de wijk Miraflores. Dit is een dure wijk met veel moderne gebouwen. In de middag maakten we met onze gids een rondleiding door het centrum van Lima. In het oude centrum staan veel oude koloniale paleizen en kerken. We bezochten het museum van San Franciscus waar in de catacomben vele schedels en botten te zien waren van ongeveer 70.000 die daar beschreven zijn. Lima staat bekend als een saaie en lelijke stad mede vanwege de mist die er vaak is. Het is inderdaad niet één van de mooiste steden maar we hebben toch nog veel mooie gebouwen kunnen zien zonder mist. Na het avond eten hebben we nog een wandeling gemaakt naar een luxe boulevard van Lima met een prachtig uitzicht over baai waaraan Lima ligt. In de verte was het verlichte Christusbeeld te zien die ook wel Christo Pacifico wordt genoemd vanwege de ligging aan de Stille Oceaan. Om iets na 20 waren we weer terug in het hotel. Ik ben maar gelijk gaan slapen want de volgende dag zou de bus al om 3:45 vertrekken.

De nieuwe wereld

Pas één keer eerder heb ik de nieuwe wereld mogen bezoeken. Dat was een reis met New York, Las Vegas en Miami en was nog vóór mijn ontdekking van Azië. Nu ik terug kan kijken op een aantal geweldige reizen door Azië was dit deel van de nieuwe wereld misschien achteraf wel te nieuw voor mij. Het is juist de geschiedenis en de totaal andere cultuur die een reis onvergetelijk maakt. Mijn tweede reis naar de nieuwe wereld is dan ook in een heel ander deel. Het deel waarin ik meer terug hoop te zien van de oude beschavingen maar ook van een prachtig landschap. Oude beschavingen die zijn ontstaan door Mongolen die ver voor Columbus de oversteek hebben gemaakt en daar blijkbaar als Indianen verder gingen. Uit DNA onderzoek blijkt namelijk dat de inca's gedeeltelijk verwant zijn aan de Mongolen. In Tibet vond ik verschillende mensen al op Zuid-Amerikanen lijken maar dat blijkt dus eigenlijk andersom te zijn. Peru en Bolivia zijn bekend vanwege de Inca cultuur, Machu Pichu en het Titicacameer. Dit meer is het hoogste bevaren meer van de wereld en eigenlijk dus het tegenovergestelde van de Dode Zee waarop ik vorig jaar nog dreef. Dit zal één van de redenen dat het Titicacameer naast machu pichu punten oplevert voor de Travellist Challenge. Andere dan bij vorige reizen heeft de groep al voor voor vertrek een Facebook pagina en een Whatsapp groep. Een goed teken en dit past goed bij de nieuwe wereld. Om 15:45 is er via Facebook met de groep afgesproken op Schiphol. Via Madrid zullen we vanavond naar Lima vliegen. Het avontuur kan beginnen.

De laatste dag

De reis is al bijna weer ten einde gekomen. Inmiddels zit ik alweer 20 uur in het vliegtuig. Gistermiddag vertrok ik samen met dezelfde reisgenoten als de heenreis weer naar huis. Vanuit Hanoi vlogen we opnieuw via Taipei. Na een tussenlanding in Bangkok is het vliegtuig nu onderweg naar Amsterdam. Van het grootste gedeelte van de groep en de gids had ik 's ochtend al afscheid genomen. Hun vliegtuig vertrok al eerder. Het afscheid vond plaats bij een bekende gevangenis van Hanoi die zowel door de Fransen in de koloniale tijd als de Vietnamezen tijdens de vietnamoorlog is gebruik voor het opsluiten van Amerikaanse soldaten. Hoewel de cellen er gruwelijk uitzagen deed een Vietnamese videoreportage, die werd getoond, vermoeden dat het door de Amerikanen het Hilton van Hanoi werd genoemd. Na het afscheid nemen van de reisgenoten bij de gevangenis ben ik met 4 andere overgebleven reisgenoten Hanoi gaan bekijken. Omdat we hier nog maar een paar uur tijd voor hadden vervoerden wij ons met taxi's door Hanoi zodat wij in korte tijd de belangrijkste gebouwen nog konden zien. Na een bezoek aan de tempel van de literatuur bracht een taxi ons naar het mausoleum van Ho Chi Minh. Het was het tweede mausoleum van dit jaar van een communistische leider die ik van de buitenkant heb kunnen zien. Hoewel dit mausoleum groter was deed het mij sterk denken aan het mausoleum van Lenin in Moskou. Net als het mausoleum van Lenin was die van Ho Chi Minh, vanwege 'onderhoudswerkaamheden' gesloten. Na het mausoleum met het gigantische plein en zijn aangrenzende presidentiële paleis een museum te hebben gezien lieten wij ons met riksja's vervoeren naar een lokale markt. Vanuit de riksja zag ik het beeld van Lenin in het Leninpark. Een beeld dat ik in Moskou niet heb gezien. Bijna aangekomen bij de markt werd de riksja volledig omringt door auto's en motorfietsen in het drukke verkeer van Hanoi. Hierbij werd regelmatig een motorfiets geraakt. Dit was daarom wel één van mijn meest bizarre ritjes in een riksja. Bij de markt aangekomen bleken wij bij een andere markt te zijn afgezet dan de bedoeling was. Blijkbaar was dit een gevolg van onze onderhandelingstechniek om niet te veel te betalen. In plaats van een lokale markt stonden we bij een moderne shopping mall. We besloten lopend naar de lokale markt te gaan. De lokale markt was de moeite waard. Het blijft bijzonder om de verschillend groentjes en fruit te zien maar ook de dieren die worden gegeten. Naast een bak met levende padden stond een bak met levende schildpadden. Na een snelle lunch werd afscheid genomen van 4 reisgenoten die nog later dan wij vertrokken. Een minibus bracht ons vervolgens naar de luchthaven.

Halongbaai

Vanuit een hotelkamer op de bovenste etage zag ik het licht worden in Hanoi. Omdat we na de nachttrein al voor 6 uur in de ochtend arriveerden in het hotel, waren de kamers nog niet gereed. Voor onze groep waren er gelukkig wel enkele kamer beschikbaar waar kon worden gedoucht en je een beetje wakker konden worden na en toch iets minder comfortabele nacht te hebben gehad. Voor vandaag stond eigenlijk een city tour door Hanoi op het programma. Een paar dagen eerder had ik samen met enkele andere reisgenoten besloten van dit programma af te wijken en naar Halongbaai te gaan. Halongbaai is met zijn karstlandschap in een baai één van de hoogtepunten van Vietnam. Veel mensen die in Vietnam zijn geweest zeggen dan ook dat je Vietnam pas hebt gezien als je Halongbaai hebt gezien. Vanwege de reisafstand van meer dan 3 uur met een bus zat dit niet in de reis. Gelukkig heeft onze gids toch een excursie kunnen regelen. Met een minibus vertrok ik na de lunch met 9 reisgenoten naar Halongbaai. In de busrit was gezellig en ik kon ook nog af en toe mijn ogen dicht doen om nog wat bij te slapen. Bij de aankomst in Halong werd direct duidelijk waarom deze baai zo mooi wordt gevonden. De prachtige vele karsteinlandjes in de baai, die omringt wordt door de contouren van het karstlandschap, maakt het tot een zeer bijzonder plaatje. Met een vrij grote boot, die alleen voor onze groep was gereserveerd, werd een rondvaart gemaakt over de baai langs de eilandjes. Daarbij werd ook een grot bezocht op één van de eilandjes. Hoewel de grot erg mooi was maakte een meters lange cobra, die het weggetje naar de ingang van de grot overstak, nog meer indruk. Op een rustige plaats in de baai, met een fenomenaal uitzicht, ging de boot voor anker zodat er gezwommen kon worden. Omdat het erg warm was was dit erg verkoelend en was het heerlijk om op het dek in de zon te kunnen opdrogen. Na de vele geluiden in de nachttrein en de drukte in Hanoi was het hier een oase van rust. Na 4 uur op de boot te hebben gezeten zette ik weer voet aan wal en vertrok de minibus weer naar Hanoi. In Hanoi hebben we samen in een restaurant in de buurt van het hotel gegeten. De drukte in de smalle straten, waar langs zowel de inwoners als de vele toeristen op veel te kleine plastic stoelen zaten te eten en te drinken, maakt de sfeer in Hanoi uniek en anders dan in Saigon. Na het eten heb ik zelf met de groep ook langs de straat op deze kleine stoelen een biertje gedronken. Een unieke ervaring om zo dicht op de straat en laag bij de grond de drukte van Hanoi te ervaren. De dag eindigde in een café in Hanoi. De gids, die wij op straat waren tegengekomen, had ons hiermee naar toe genomen. Voor ons allen had hij een drankje besteld en wel B52. Het was juist deze bommenwerper die in Vietnam zoveel slachtoffers heeft gemaakt. Nadat de vlammen in mijn B52 waren gedoofd en ik de inhoud van mijn glas had opgedronken ging ook mijn (waak)vlam uit. De nachttrein en de lange dag hadden hun tol geëist. Net op het moment dat ik naar het hotel terug wilde gaan kwam een agent het café binnen. De agent was nog niet binnen of de muziek ging uit en iedereen werd gesommeerd zonder duidelijke reden het café te verlaten net als bij de cafés in de rest van de straat. Het was een vreemde ervaring en maakte duidelijk hoe anders het politieke systeem is in Vietnam. Een systeem waar de Amerikanen met hun B52 bommenwerpers zo bang voor waren. .

Hué - Hanoi

Het was gisteren een prachtige dag in Hué. Juist in de stad waar het bijna altijd regent volgens de gids, hadden een zonovergoten dag met een temperatuur van boven de 30 graden. Met de bus zijn wij 's ochtends naar de tombe van de voorlaatste keizer van Vietnam gereden. Deze tombe was rijkelijk versierd en lag op een heuvel met een geweldig uitzicht. Na de tombe zijn we op een keizerlijke boot gestapt en zijn we via de Parfumrivier, die door Hué stroomt, naar een andere tombe gegaan. Ook deze was prachtig en zeer groot van omvang. Het deed mij een beetje denken aan de Verboden Stad in Beijing. Via de Parfumrivier voerde de boot ons weer terug naar Hué. Het was een prachtige tocht met mooie uitzichten op de vele pagodes in en rondom Hué. In Hué aangekomen daar nog snel de citadel bekeken en ons daarna gehaast naar het hotel om nog snel te kunnen douchen voordat wij vertrokken naar het station. De tweede nachttrein stond namelijk op het programma die ons in 12 uur tijd (17 tot 5) in Hanoi zou brengen. Het werd wederom weer een gezellige reis met dit keer veel spelletjes en 'slaapmutjes'. Met de hulp van Mozart en de slaapmutjes kon ik weer snel in slaap komen toen ik mij om 12 uur had geïnstalleerd in de slaapcabine. Hoewel er ook een meereizende muis was gespot in onze cabine heb ik daar geen last van gehad. Om 4:40 werden wij gewekt door de gids zodat wij met iets meer rust om 5:00 uur de trein, die was gearriveerd in de hoofdstad van Vietnam, uit te stappen.